اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر رویکرد ایماگوتراپی بر مشکلات رفتاری کودکان و رضایت از زندگی مادران
کلمات کلیدی:
فرزندپروری مبتنی بر ایماگوتراپی, مشکلات رفتاری کودکان, رضایت از زندگی مادرانچکیده
شیوههای برخورد و روشهای فرزندپروری والدین در شکلگیری شخصیت و هویت فرزندانشان نقش مهم و اساسی دارد. این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر رویکرد ایماگوتراپی بر مشکلات رفتاری کودکان و رضایت از زندگی مادران انجام شد. در این پژوهش از روش نیمه آزمایشی پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعهی آماری شامل مادران دارای کودکان با مشکلات رفتاری شهر تهران بود که به روش نمونهگیری تصادفی ساده، 30 نفر انتخاب شده و به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. آموزش فرزندپروری مبتنی بر ایماگوتراپی به منظور بهبود مشكلات رفتاري کودکان و بالا رفتن رضایت از زندگی مادران بر روی گروه آزمایش انجام شد و با پرسشنامهی رضایت از زندگی داینر (SWLS) و پرسشنامهی مشكلات رفتاري کودکان و نوجوانان آخنباخ (CBCL)، تفاوت دو گروه کنترل و آزمایش مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مشکلات رفتاری کودکان بین دو گروه آزمایشی و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد و همچنین رضایت از زندگی مادران نیز بین دو گروه آزمایشی و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. بر اساس یافتهها شیوهی فرزندپروری مبتنی بر ایماگوتراپی، میتواند روش مطلوبی برای مادران کودکان با مشکلات رفتاری باشد که این مهم، میتواند رضایت از زندگی مادران را نیز بهبود بخشد.
مراجع
1. آرمسترانگ، ک.، اُگ، ج.، اشلی، س. و جان والش، ا. (2018). "درمان مشکلات رفتاری کودکان،" [امیری مجد، م. ترجمه فارسی.] تهران: ارجمند.
2. Lochman, J. and Szczepanki, R. (1999). “Externalizing conditions. in V. Shwean, and D. Saklofske (Eds),” Handbook of psychological characteristics of exceptional children. (pp. 219- 246). New York: plenum.
3. McGee, R., partridge, F., Williams, S. and silva, P. (1991). “A twelve-year follow-up of pre-school hyperactive children.” Journal of Abnormal child psychology, 21, 179-198.
4. سادوک، ب. ج.، سادوک، و. آ. و روئیز، پ. (2015). "خلاصه روان پزشکی کاپلان و سادوک،" [رضاعی، ف. ترجمه فارسی.] نهران: ارجمند.
5. Achenbach, T. M. and Rescorla, L. A. (2001). “Manual for the ASEBA School-Age forma & profile.” Vermont University, Department of Psychiatry.
6. Kazdin, A. E. and Whitley, MK. (2006). “Comorbidity, Case Complexity, and effects of evidence- based treatment for children referred for disruptive behavior.” Journal of consulting and clinical psychology, 74, 455- 467.
7. Newland, A. Newton, M. Finch, L. Harbke, R. C. and Podlog, L. “Moderating variables in the relationship between mental toughness and performance in basketball.” Journal of Sport and Health Science. 2013; 2(3): 184-92
8. Dannenberg, G. and Baker, B. (1993). “The impact of young children with externalizing behaviors on their families.” Journal of Abnormal child psychology, 21, 179- 98.
9. Diener, E. D., Oishi, S. H., and Lucas, R. E. (2003). “Personality construct, and cognitive evaluation of life.” Annual Review of Psychology, 45: 403-425.
10. Diener, E. D., Emmons, R. A., Larsen, R. J. and Griffin, S. (1985). “The Satisfaction with Life Scale.” Journal of Personality Assessment, 49, 71-75.
11. Briesmester, J. M. and Charles, E. (2007). “Handbook of parent training: Helping parents prevent and solve problem behaviors.” Third edition. Edited by James M. Briesmester & Charles E. Schaefer. John Wiley & Sons, Inc. Hoboken, New Jersey.
12. Costin, Y., Hill-Smith, A., Vance, A. and Luk, E. (2012). “Parent group treatments for children with oppositionaldefiant disorder.” Australian E-Journal for the Advancement of Mental Health: 2; 3،1.
13. بشردوست، ن.، زندی¬پور، ط. و رضائیان، ح. (1393)، "تأثیر آموزش سبک¬های فرزندپروری (مهارت¬های والدینی) بر تغییر نگرش مادران باردار نوبت اوّل به مقوله فرزندپروری،" مطالعات زن و خانواده، 2(2)، 65-94.
14. Hendrix, H. and Hunt, H. (1998). “Giving the love that heals.” New York: Simon and Schuster. https://books.google.com/books?id=HmBNFFVIJWIC&dq
15. هندریکس، ه. و هانت، ه. (1398). "عشق التیام¬بخش،" [رحمانی¬شمس، ح.، موسوی اله¬رودی، ف.، اسلام¬لو، س.، نظری، س. م. و نجات، ح. ترجمه فارسی. [تهران: سده دانش.
16. Hendrix, H. and Hunt, H. (2019). “Giving the love that heals: A guide for parents.” [Rahmani Shams, H., Mousavi Lahroudi, F., Eslamloo, S., Nazari, S. M. & H. Nejat, Persian Trans]. Tehran: Sadeh Danesh. http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/5784674
17. حیاتی، م.، سلگی، م.، یوسفی، ن. و متین، ح. (1399)، "اثربخشی آموزش فرزندپروری هشیار مبتنی بر رویکرد ایماگوتراپی بر تعامل والد - کودک مادران فرزند مبتلا به ناتوانی یادگیری،" مجلّه علمی پژوهشی ناتوانی¬های یادگیری، دوره 10، شماره 2.
18. نیلی احمدآبادی، ز.، باقری، ف. و سلیمی بجستانی، ح. (1398)، "اثربخشی برنامه آموزشی فرزندپروری با تأکید بر نظریه انتخاب بر بهبود رابطه والد - فرزندی و رضایت از زندگی مادران،" فرهنگ مشاوره و رواندرمانی، 10(39)، 99-122.
19. متین، ح.، اخوان غلامی، م. و احمدی، ص. (1397)، "اثربخشي آموزش تنظيم هيجان بر تعامل والد - كودك مادران داراي فرزند با ناتواني يادگيري،" مجلّه ناتوانی¬های یادگیری، دوره 8، شماره 1، 89-71.
20. غریبی، ح.، شیدایی، آ. و رستمی، چ. (1395)، " اثربخشی آموزش مهارت¬هاي فرزندپروري بر پیوند والدینی، استرس درك شده و کیفیت زندگی مادران داراي کودك پیش¬دبستانی،" مجلّه سلامت و مراقبت، دوره 18، شماره 4، 305-292.
21. باقری، م.، سجّادیان، ا. و قمرانی، ا. (1398)، "اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر کاهش خشم مادران و مشکلات رفتاری کودکان آن‌ها،" مجلّه پژوهش در روان¬درمانی کودک و نوجوان، دوره 2، شماره 1، 20-6.
22. دارابی، م.، معنویپور، د. و محمّدی، ا. (1402)، " اثربخشی آموزش گروهی فرزندپروری مثبت بر مشکلات رفتاری کودک و فقدان لذّت¬جویی مادران دارای کودک کم توان ذهنی آموزش¬پذیر ،"نشریه پرستاری کودک، دوره 5، شماره 3، 16-8.
23. سماواتیان، ح.، کلانتری، م.، اصلی¬پور، ع. و عابدی، ا. (1400)، "اثربخشی درمان شناختی رفتاری والد - کودک بر مشکلات رفتاری هیجانی کودکان سوگ،" فصلنامه¬ علمی - پژوهشی فرهنگ مشاورعه و روان¬درمانی، دوره 12، شماره 47، 220-195.
