بررسی و بهینه سازی روش SAGD در یکی از مخازن نفت سنگین ایران

Abstract

امروزه کاهش ذخایر نفت خام معمولی منجر به توسعه روش‌های مختلف به منظور افزایش بازیابی نفت برای نفت سنگین شده است. مشخص شده است که تنها درصد پایین نفت سنگین با روش های EOR فعلی قابل بازیافت است، مانند تزریق آب، روش های شیمیایی، بازیافت حرارتی و غیره. به منظور افزایش ضریب بازیافت در مخزن نفت سنگین، ویسکوزیته نفت سنگین باید با گرم کردن آن کاهش یابد. یکی از روش های جدید و موثر بازیابی حرارتی، فرآیند (SAGD) است. SAGD مکانیزمی برای بازیابی مخازن نفت سنگین است. در این مکانیزم دو چاه افقی داریم که چاه بالایی برای تزریق بخار داغ به مخزن و چاه پایینی برای تولید نفت گرم شده استفاده می شود. هنگامی که نفت سنگین توسط بخار تزریق شده گرم می شود، نفت گرم شده تحت اثر نیروی گرانش، به چاه تولید کننده تخلیه می شود و به سطح پمپ می شود. تحقیقات متعددی توسط تیمی از دانشمندان بر روی SAGD انجام شد که موفقیت این مکانیسم را نشان می دهد. در این مطالعه اثرات مخزن و متغیرهای عملیاتی مانند نفوذپذیری، نسبت نفوذپذیری عمودی به افقی، ظرفیت حرارتی سنگ، هدایت حرارتی، تلفات حرارتی، کیفیت بخار و سرعت تزریق بخار، فاصله عمودی چاه، طول جفت چاه و دوره پیش گرمایش بر روی عملکرد SAGD مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش دوره پیش گرمایش، میزان تولید نفت افزایش می یابد. با افزایش سرعت تزریق بخار، تولید نفت کاهش می‌یابد، همچنین کیفیت بخار تأثیر مهمی بر ضریب بازیافت دارد و همچنین با افزایش ظرفیت حرارتی سنگ، تولید نفت کاهش می‌یابد.