آسیب­ شناسی کودکان نامشروع

Abstract

به کارگیری ترکیب کودک نامشروع یا کودک ولد الزنا جنبه نسبی دارد؛ بدین معنی که نمی‌توان آن را در تمام جوامع به شکل یکسان ترجمه کرد. این اصطلاح مختص به جوامع اسلامی می‌باشد و ممکن است همین کودکان در فرهنگ و جامعه‌ای دیگر با تعاریف و واژگان متفاوتی ترجمه شوند که پژوهش پیش رو مطابق سنت و تعالیم دینی-تاریخی کشورهای اسلامی نوشته شده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی آسیب های اجتماعی در کودکان حاصل از روابط نامشروع و علل متعدد بروز آن می باشد. همچنین مقاله حاضر در تلاش است تا از سلامت اجتماعی و روانی کودکانی که خارج از امر ازدواج به دنیا آمده اند، حمایت کند و با تقویت امر اخلاق در جامعه هنگام مواجهه با کودکان نامبرده، آسیب‌های اجتماعی مستتر را نیز تعدیل نماید. عوامل مورد توجه در این پژوهش، کارکرد خانواده، نوع جامعه پذیری، شیوه عملکرد موسسات دولتی نظیر بهزیستی و نحوه هویت یابی و سازگاری یا عدم سازگاری کودکان مطرح با شرایط موجود در جامعه است. روش تحقیق حاضر، از نوع پژوهش های توصیفی_تحلیلی می باشد. و ضمن جمع آوری اطلاعات از اسناد مکتوب و الکترونیکی و با استفاده از ابزار فیش برداری به توصیف و تحلیل محتوا کتب مرتبط جامعه شناسی و روانشناسی و علم اخلاق نیز پرداخته است. نتایج نشان می دهد که وضعیتی که کودکان در آن متولد می شوند در نحوه اجتماعی شدنشان تاثیر مستقیم دارد. عنصر خانواده به عنوان هسته ی اصلی شناخت کودک از خود و از محیط پیرامون خود، اگر حذف شود یا بنا به دلایلی به نهاد دیگری سپرده شود؛ آسیب زا بوده و به نوعی جایگزین ناپذیر است. و حیات کودک در محیطی که متشکل از پدر و مادر نیست نسبت به سایر همسالانش در معرض آسیب پذیری بیشتری قرار دارد.