بررسی پهلوانی و هفت خان رستم در شاهنامه

چکیده

شاهنامه اثری است حماسی که متشکل از عناصر اسطوره ای و تاریخی که در قالب روایت داستانی بیان شده است . آمیختگی اسطوره و تاریخ در شاهنامه و تحول و دگرگونی داستان های آن تا زمان منظوم شدن به دست فردوسی، پیچیدگی خاصی به ساختار داستان های آن داده است . یکی از این داستان ها که خود یک شاهکار است ، داستان رستم و پهلوانی های اوست. رستم در همه دوران پهلوانی شاهنامه را بر محور وجود او می چرخد . رستم که زندگی اش با آن همه افسانه درآمیخته است ، وجودش هرگز از یک انسان عادی و خاکی جدا نمی شود . او مانند یک فرد عادی ، دارای گوشت ، پوست و استخوان و به همراه ضعف ها وتوانایی های انسانی که فره ایزدی همراه اوست . در شاهنامه با کاربرد شیوه گفتگو مخاطب را به طور مستقیم در مسیر رویدادهای داستان قرار می دهد و چهره ای زنده و واقعی از داستان ارائه می کند . رستم، به حکایت حکیم توس، او قبل از این که پهلوان جنگ وحماسه ها باشد، فردی خردمند، خردورز بوده است . فردوسی نکته ها و اشارات بدیعی از فرزانگی، مهرورزی وصلح جویی های او سراییده است . رستم آن گونه  که در شاهنامه توصیف شده است، مظهر یک پهلوان بلکه انسانی کامل وآرمانی در ایران باستان است . در این جستار به بررسی پهلوانی و هفت خان رستم در شاهنامه  با استفاده از روش مطالعه کتابخانه ای و روش تحلیلی – توصیفی پرداخته شده است .